Yalnızlık

      YALNIZLIĞA ÖVGÜ



      Mutluluğun gözü kördür ,
      Yalnızlık sağır .
      Ondandır biri tökezleyerek yürür ,
      Öbürü uykusunda bile bağırır .

      Mutluluk yalnız kendisini görür ;
      Unutur bu yüzden ilkin kendisini .
      Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür ,
      Boyuna bekler dönsün diye sesini .

      Mutluluk alışır kendisine , ölümden beter ;
      Borçsuzluğuyla övünür ama kedisi doğurmaz .
      Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur ;
      Boyuna kapısına döner , açan olmaz .

      Mutluluğun mezarları , yalnızlığın heykeli var ...
      Her ikisinin de saksılarında çiçek .
      Biri hep başka bir renkle solar ,
      Öbürüyse ha açtı , ha açmayacak ...


      Özdemir Asaf
      İnsanları yargılarsan, onları sevmeye zamanın kalmaz.
      RAHİBE TERESA.