Sevgili Şakir Abim....
Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum.. Felsefeyi bende fazla bilmem ama hayat çaktırmadan alıştırıyo galiba...
'Mutlu olsaydım öğrenemeyecektim''in bende direk karşılığı 'bir musibet bin nasihata bedeldir'... Musibet çirkin kaldı belki ama bazı zamanlarda sabretmeyi bilmek için hüznü görmek gerek... Sıkıntın olmasa nerden bilecen... Hayat laylaylom mu?
Sorularınızın hepsini son yıllarda tek tek sormuşum kendime... Eminim herkes soruyordur.. Veya sormalı... Gece aynanın karşısına geçip günün değerlendirmesini yaptığınızda haklımısınız?yoksa hatalımı?
Cevabı kendiniz verebiliyorsunuz...
Önemli olan o aynanın karşısına geçebilecek cesareti bulmak...
Bana göre 'istedikleri herşeye sahip olan, hayattan beklediklerini fazlasıyla alan' herkes mutluluğu bulacak diye bir kaide yok... Öyle olsa milyonlarca zengin, okumuş, amaçlarına ulaşmış ama kalabalık içinde kendini yalnız hisseden insanlar olmazdı... Hele şu zamanda çok var...
Hepimizin hayatında bi yerlerde küçük bir hata neredeyse tüm yaşantımızı etkilemiş... Geçmişin hesabını kendi kendime sorduğumda yine verdiğim cvp sadece şu olmuştur..Hani bi laf vardır:
'Doğru yer, doğru insan, doğru zaman'......
Burdaki üçlüde sadece 'doğru zaman' kısmını tutturamadım...
Tek şık diğer iki şıkkı da otomatik olarak elemiş... Yıllar sonra farkettim...
Elbetteki herkesin kendine göre bir haklı sebebi vardır.. Tabi empati kurmayı becerebiliyorsak karşımızdakinin de haklı taraflarını görebiliriz. Olmaması gereken bir zamanda büyük bir sorumluluk...
Şakir abi şiirimde bilmiyorum öylemi hissettirdim ama çok büyük sıkıntı yok... Geçmişle geleceğin, hatta şu anın karşılaştırması var... Farkındaysanız o kelimede 'iyiki bunları yaşamışım' var... Sorumluluk en büyük duygudur...
İlk kez şahsımla ilgili özel bir hayatı sizin samimiyetinize dayanarak burada yazmaktan çekinmedim... Son kelimem:
' Ve ben şimdi hiç olamayacağım kadar çok MUTLUYUMMMMMM'….. ise çekinmeme de gerek yok...
Sevgilerimle abi...
Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum.. Felsefeyi bende fazla bilmem ama hayat çaktırmadan alıştırıyo galiba...
'Mutlu olsaydım öğrenemeyecektim''in bende direk karşılığı 'bir musibet bin nasihata bedeldir'... Musibet çirkin kaldı belki ama bazı zamanlarda sabretmeyi bilmek için hüznü görmek gerek... Sıkıntın olmasa nerden bilecen... Hayat laylaylom mu?
Sorularınızın hepsini son yıllarda tek tek sormuşum kendime... Eminim herkes soruyordur.. Veya sormalı... Gece aynanın karşısına geçip günün değerlendirmesini yaptığınızda haklımısınız?yoksa hatalımı?
Cevabı kendiniz verebiliyorsunuz...
Önemli olan o aynanın karşısına geçebilecek cesareti bulmak...
Bana göre 'istedikleri herşeye sahip olan, hayattan beklediklerini fazlasıyla alan' herkes mutluluğu bulacak diye bir kaide yok... Öyle olsa milyonlarca zengin, okumuş, amaçlarına ulaşmış ama kalabalık içinde kendini yalnız hisseden insanlar olmazdı... Hele şu zamanda çok var...
Hepimizin hayatında bi yerlerde küçük bir hata neredeyse tüm yaşantımızı etkilemiş... Geçmişin hesabını kendi kendime sorduğumda yine verdiğim cvp sadece şu olmuştur..Hani bi laf vardır:
'Doğru yer, doğru insan, doğru zaman'......
Burdaki üçlüde sadece 'doğru zaman' kısmını tutturamadım...
Tek şık diğer iki şıkkı da otomatik olarak elemiş... Yıllar sonra farkettim...
Elbetteki herkesin kendine göre bir haklı sebebi vardır.. Tabi empati kurmayı becerebiliyorsak karşımızdakinin de haklı taraflarını görebiliriz. Olmaması gereken bir zamanda büyük bir sorumluluk...
Şakir abi şiirimde bilmiyorum öylemi hissettirdim ama çok büyük sıkıntı yok... Geçmişle geleceğin, hatta şu anın karşılaştırması var... Farkındaysanız o kelimede 'iyiki bunları yaşamışım' var... Sorumluluk en büyük duygudur...
İlk kez şahsımla ilgili özel bir hayatı sizin samimiyetinize dayanarak burada yazmaktan çekinmedim... Son kelimem:
' Ve ben şimdi hiç olamayacağım kadar çok MUTLUYUMMMMMM'….. ise çekinmeme de gerek yok...
Sevgilerimle abi...