Uzun bir zaman sonra yine trabzon'dayım. Salı günü Trabzon'a indiğimde bahardan kalma bir hava ile karşılaltım. Oysa Ankara'dan ayrılırken çok sıkı giyinmiştim.
Karadeniz her zamanki gibi kıpır kıpır. İnsanalrı da tıpkı deniz gibi yerinde duramıyor. (1. Resim)
Terminalden önce otele gidip yerleştim. Otelin adı ANIL OTEL. Sahibi ise Hemşin Çanava'dan güzel yürekli dost Erol Çakır... (2. foto)
Akşam yemeğini de Trabzon Meydan'da LEZZET LOKANTASI'nda yedim. O da Trabzon'un en güzel insanlarından bir başka Çanavalı Hüseyin Ubay (3. resim).

Dostlarla hem memleketten hem de Hemşin'den konuştuk...

Memleketin baharını nasip oldu memlekette karşıladık yine...

./..

./...

.../.

-/....

Cirbe sepetleri de değişti artık...

..../..

..../.

Kapılar kapalı ama o kapıyı temelli kapatmamak için inatla direnen halalarıma selam olsun...

Ölüm olsaydı ayrılık
Olmasaydı Arguvanlım
Olmasaydı Malatyalım
Olmasaydı yar yar (vah vah)
...

Malatya Malatya Bulunmaz Eşin
Gönülleri Coşturur Ayla Güneşin
Aman Aman Aman Kernek'li Misin
Kernek'e De Gelmeye Yeminli Misin

Malatya türkülerinden girdik çünkü şu an Malatya'dayım.
Doğu'nun güzel ovalarından birine kurulmuş güzel bir şehir. Şehir kalabalık ve canlı. İlk gün telefon ile çekebildiklerimi asıyorum. Devamı da gelecek inşallah...

Bir şey sormak istiyorum.

Bu başlığın adı GEZİ...YORUM idi. Hem gezi hem de yorumu ifade ediyordu. Bu başlığı kim değiştirdi?

Malatya'dan devam...

Kernek'te Şelale Parkından manzaralar...

Merkez Parkından 2 ve Şelale Parkından bir görüntü daha...

Eski Türk Ocağı şimdiki Müze'de Atatürk'ten veciz bir cümle...

Müthiş güzel bir bina idi ama çektiğim dış cephe ersimleri çıkmamış :S:S:S

Mekez Parkının önünden bir heykel. Bu heykelin çok ilginç bir de hikayesi varmış. Bunu Heykelin hemen karşısında bulunan müzeyi gezerken kendisi ile tanıştığım müze müdürü anlattı. Heykelin yapılış tarihi aklımda 1941 olarak kaldı.

Malatya'da 1941 yılında bir heykel çalışması başlamış. Caddenin ortasındaki bir yer çevrilmiş ve yapılan bir heykelin montaj işleri başlamış. Sonuç herkes için sürpriz olsun diye de heykelin her tarafı dışarıdan görünmeyecek şekilde kapatılmış. Sonunda iş bitmiş. Heykelin üzerine bir bez kapatılmış ve ebzin ucuna da bir ip bağlanmış.
Malatya'nın ne kadar bürokratı, askeri, memuru, öğrencisi varsa bir sabah meydana doldurulmuş. Ankara'dan gelen bir milletvekili ile Valinin yaptığı konuşmadan sonra heykelin açılışına sıra gelmiş. Milletvekili Vali ile birlikte ipin ucuna yapışmış. Meydanda bekleyen herkes büyük bir heyecan ile nasıl bir heykel ile karşılaşacaklarını beklerken ipi tutanlar çekerek bezi heykelden indirmişler. Ancak meydanda birden bir panik başlamış. Kadınlar,çocuklar bağırarak sağa sola kaçışmaya başlamışlar. Kargaşa gittikçe artmış ve halk kızgınlıkla bağırmaya başlamış. Neden mi?
Atatürk'ün yanında duran erkek figürü anadan üryan ve çırılçıplakmış.
Meydanda bulunan görevliler tepkilerin artması üzerine hemen heykeli kapatmışlar ve kalabalığı da dağıtmışlar. Ertesi gün heykel tekrar açıldığında o anadan üryan figürdeki erkeğin sünnet edildiği :D:D:D görülmüş. Kesilen yeren de incir yaprağı figürü konulmuş...

Memleketimden insan manzaralarında kapak olacak hikaye ve heykel bu...

HEMŞİN SEVDASI

Hemşin’de 17 Ekim 2009 gününün yazdan kalma güzel bir sabahı. Sabah erken kalkıp mahalleyi dolaşayım dedim ama herkes işinde gücünde. Baktım keter edecek bir iş de yok vurdum yola Nahiye’ye indim. Nahiye’de de henüz kimse yok. Bu sırada bir arkadaşıma rastladım. O da can sıkıntısı ile çay ocağında oturuyor. Arabasının anahtarını elinden alıp “Hadi gidiyoruz!” dedim. Hiçbir şey demeden bindi yanıma ve vurdum yola. Nereye gidiyoruz diye sormadan 15 dakika kadar gittik. Tecina Düzüne gelince arabayı bir yere park edip arabadan indik. Önce o her zaman güler yüzlü bakkal Bekir Albay ile selamlaşıp kahveye girdik. İçerideki birkaç kişi ile selamlaşarak bir masaya oturduk. Sohbet sohbeti açtı ve masa gittikçe kalabalıklaştı. Ben eskileri sordum onlar anlattı. Anlatılanları sadece başlık olarak not aldım. Kalabalık artıyordu ama gözlerim beklenen kişiyi göremiyordu. Tam “Nerede?” diyecektim ki kahveden içeri girdi. Yerimden kalkıp saygı ile elini öpmek istedim ama o buna müsaade etmedi ve sıkıca sarılarak kucaklaştık.
Kendisini tanıyanlarınız vardır belki. Hani şu “Güz Yeşili” isimli şiir kitabının yazarı, yüreği Hemşin kadar büyük, sevdası Kaçkarlar kadar yüksek gerçek bir Hemşin sevdalısı Ziya Küçük. Tıpkı Karadeniz gibi masmavi gözlerindeki gülüş hiç değişmeyen Ziya Dayı ile devam etti sohbetimiz. Vakit vakiti saat saati kovaladı ve bizim dönüş vaktimiz geldi. Kahvedeki herkesle helalleşip çıktık ama baktım ki Ziya Dayı da bizimle geliyor. Ben şoför koltuğuna oturunca o da diğer kapıdan yanıma oturdu. Bizimle Nahiye’ye inecek sanmıştım ama yanılmışım. Elini ceketinin iç cebine atarak sarı saman kağıdına sarılı küçük bir rulo çıkarıp bana doğru uzattı ve; “Oğul bu sende kalsın” deyip arabadan indi. Yola çıktık ama bendeki merak daha Ser’in Sırtına çıkmadan depreşmeye başladı. Arabayı uygun bir yerde durdurup ruloyu açtım. İçinden beyaz kağıttan bir rulo daha çıktı. Her iki yüzünde de birer şiir vardı. Bakın o şiirde Ziya Küçük Dayı neler diyordu.

HEMŞİN SEVDASI

Neylesin sarayı neylesin malı
Bülbülün meskeni minik gül dalı
Mutlaka herkesin bir sevdası var
Benim gönlüm Hemşin’ime sevdalı,

Vade nisbetince burada kalsak
Felekten bir nebze mutluluk çalsak
Tahsisatımıza rıza gösterip
Nasip ne kadarsa o kadar alsak

Gel gidelim dostum Hemşin eline
Her ciheti benzer süslü geline
Hayranı olduğum yüce dağların
Varıp mesken kursam çamlı beline

Hasret engelini aşamadım ki
Gönlümce bağrında yaşamadım ki
Bir sevgili gibi girip koynunda
Engin çaylar gibi taşamadım ki

Yeşildi her yanı sarardı soldu
Gen hüzünlendim yüreğim doldu
Ali oğlu der ki gün akşam oldu
Ömür denen menzil kısacık yoldu…

Ziya Küçük 16 Ekim 2009 Hemşin

****

Kağıdın arka yüzünü çevirdim ki bir şiir de orda vardı…

EL OLDU GİTTİ

Ben bir garibanım bahtı karayım
İzin ver Allah’ım dosta varayım
Yeri boş kalmasın gelip kurulsun
Emrine amade gönül sarayım

İlk görüşte sevdik birbirimizi
Gönlüme kazındı gönlünün izi
Vade sona erip ömür bitmeden
Bile paylaşalım kaderimizi

Uyan sevdiceğim gafletten uyan
Dosttan mahrum olur yatıp uyuyan
Çöllerde gezinir mecnun misali
Derununda aşkın tadını duyan

Sormadın ki neden böyle coşkunsun
Yoksa kara sevdaya mı düşmüşsün
Kollarıma atılıp da demedin
Benim sevdiceğim nasıl hoş musun

Dolgun yanakları ay mıdır nedir
Onbeşi bitirmiş tamamen bedir
Sevda ateşiyle tutuşan gönlü
Gelecek günlerin hayaliyledir

Nice muhabbetler yel oldu gitti
Aktı gözyaşlarım sel oldu gitti
Sevgiler sevdalar sanki hayaldi
Ali oğlu böyle el oldu gitti…

Ziya Küçük 14 Ekim 2009 Hemşin

Memleketten 2 gün önce geldim. Yazacak o kadar şey asacak o kadar resim var ki. Ben bu resimlerden sadece seçtiklerimi asacağım. Umarım ki memleketi görmeyenler bir nebze de olsa memleketi hatırlarlar.

1) Nahiye'nin girişindeki Davulcu2nun Kahvesinin önündeki ardıç ağacının dibinden karşıdaki göl...

2) Ardıç Dibinden Nahiye...

3) Ardıç Liliglenmiş...