Ya da bunu hatırlayan var mı?

Hasriye Kardeşim;

İspirto ocağı değil. İspirto Ocağını üniversite yıllarında yurtta yemek yapmak için çok kullandık. İspirto Ocağı aşağıdaki gibi bişeydir.

Evet İbrahim Kardeşim. Bu Gaz Ocağıdır. Dün İstanbul'da bir hastahanede müdürün odasında gördüm. Çocukluğumuzun en önemli anılarından bşrşne sahiptir.
Gaz Ocağı çok gerekli bir araçtı. Sıcak su ihtiyacı için ondan başka bir araç kullanılmazdı. Yemek, çamaşır, bulaşık hatta banyo suyumuzu bile gazaocağı üzerinde ısıtırdık.
Tüp gazın çıkması ile birlikte sanırım 1969 yılında ilk kez evimize 3 ocaklı gaz ocağı girdi. O gün annemin komşulara attığı hava bir başka idi. Bir de gaz ocağını kömürlüğü atışını unutamadım.
Gaz ocakları için gazı bakkallardan şişe ile ve litre litre ölçerek alırdık. Gaz Ocağını yakmak için ispirtoyu da bakkallardan hazır şişelerde alırdık. Açıkta satılan ispirto da vardı. Önce ocağın ippirto hanesine bu iş için tasarlanmış uzun ve ince bir borusu olan ispirto şişwesinden ispirtoyu döker ve ocağın kafa kısmını iyice ısıtırdık. Sonra yan tarafında bulunan ve gaz koyduğumuz yerdeki ventili kapatıer ve üzerindeki pompayı basmaya başlardık. İçeride yeterli basınç oluşunca gaz yükselir ve kafa kısmına gelince buhar fazına geçer ve tutuşurdu. Basınç düştükçe arada bir pompalamaya devam ederdik.
Bazen gaz tutuşur ve parlardı. O zaman ventili açarak basıncı düşürürdük. Bazen gaz ocağının memesi tıkanırdı. O zamanda gaz ocağı iğnesi ile memesini temi,zler ve tekrar yakardık. Meme tamamen iş göremez duruma gelince de yenisi ile değiştirirdik.
Bizler o tür araçları muhafaza etmeyi beceremedik. Umarım çocuklarımız bu gün kullandığımız malzemeleri atmaz ve saklarlar. Çünkü onlar bizim yaşımıza geldiğinde bugünkü araçlar da antika olacaktır. Tıpkı Cuma akşamları "Arkası Yarın" programlarını heyecanla beklediğimiz ve dinlediğimiz Lambalı Radyolar gibi.