Bugün Çanakkale Şehitleri Anma Günü
-
Çanakkale şehitlerimizi ve tüm Şehitlerimizi rahmetle anıyorum. bizlere bu vatanı bıraktıkları için Allah onlardan razı olsun.
ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.
Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.
Mehmet Akif Ersoy"Can ile bizden eğer hoşnut ise Canımız.
Cana minnettir O'nun kurbanı olsun Canımız.
Canımı canan eğer isterse, minnet Canına.
Can nedir ki, onu kurban etmeyem Cananım'a..." -
ŞEHİTLERİMİZİ RAHMETLE ANIYORUM
MEKANLARI CENNET OLSUN VE SÖYLEMEDEN GEÇMEYECEM
MUTLAKA GİTMELİYİZ ŞEHİTLER DİYARINA GÖRÜLMESİ GEREKEN BİR YERDİR İNANINKİ O GÜNLERİ YAŞAMIŞ KADAR OLURSUNUZHERKES HEMŞİNİ SEVEBİLİR AMA HERKES HEŞİNLİ OLAMAZ
HERKES HEMŞİNLİ SEVEBİLİR AMA HERKES HEMŞİNLİ ALAMAZ
Doğrularımı götürücek kadar yanlış yapmadım bu hayatta çok sıkıştığım yerlerde boş bıraktım soruları... şimdi bıraktığım boşlukların birindeyim kimsenin doğrusunu götürmedim ve en önemlisi kimsenin yanlışı olmadım..! -
-
-
-
YÜCE TÜRK MİLLETİNİ YOK ETMEYE VE TÜRK VATANINI İSTİLAYA KALKIŞAN, DÖNEMİN EN GÜÇLÜ DEVLETLERİNE KARŞI, BÜYÜK TÜRK MİLLETİNİN VE KAHRAMAN TÜRK SİLAHLI KUVVETLERİNİN ÇANAKKALE'DE VERMİŞ OLDUĞU EŞSİZ MÜCADELENİN VE KAZANDIĞIMIZ ZAFERİN 91 NCİ YIL DÖNÜMÜNÜ KUTLAMANIN GURUR VE MUTLULUĞUNU YAŞIYORUZ.
ÇANAKKALE ZAFERİ, HİÇ KUŞKUSUZ SONUÇLARI İTİBARIYLA TARİHİN AKIŞINI VE HERŞEYDEN ÖNEMLİSİ TÜRK ULUSUNUN KADERİNİ DEĞİŞTİREN ÇOK ÖNEMLİ BİR BAŞARIDIR. ÇANAKKALE ZAFERİ, VATANIN BÜTÜNLÜĞÜ VE ULUSUN BAĞIMSIZLIĞI SÖZKONUSU OLDUĞUNDA, TÜRK MİLLETİNİN NELERİ BAŞARABİLECEĞİNİN EN GÜZEL KANITIDIR.
TARİHTE EŞİNE AZ RASTLANIR ÇOK ULUSLU BİR GÜCE KANLARI VE CANLARI PAHASINA DUR DİYEN VE TÜM DÜNYAYA "ÇANAKKALE GEÇİLMEZ" DEDİRTEN BÜYÜK TÜRK MİLLETİ VE ONUN BAĞRINDAN ÇIKAN KAHRAMAN TÜRK SİLAHLI KUVVETLERİ, DÜN ÇANAKKALE'DE OLDUĞU GİBİ, BUGÜN DE, ÇANAKKALE MUHAREBELERİNİ KAZANDIRAN YÜKSEK RUHA SAHİP OLARAK, ÜLKESİNE VE MİLLETİNE YÖNELİK HER TÜRLÜ TEHDİT VE TECAVÜZÜ BERTARAF EDEBİLECEK GÜÇ VE KARARLILIKTADIR.
BU DUYGULARLA, BAŞTA EBEDİ BAŞKOMUTAN MUSTAFA KEMAL ATATÜRK VE ONUN SİLAH ARKADAŞLARI OLMAK ÜZERE, KOMUTANINDAN ERİNE KADAR BU MÜCADELEYE İŞTİRAK EDEN BÜTÜN KAHRAMANLARIMIZI, ÖZGÜRLÜK VE BAĞIMSIZLIĞIMIZ UĞRUNA HAYATLARINI FEDA EDEN AZİZ ŞEHİTLERİMİZİ, EBEDİYETE İNTİKAL EDEN VE HAYATTA OLAN KAHRAMAN GAZİLERİMİZİ BİR KEZ DAHA RAHMET VE ŞÜKRANLA ANAR, BÜYÜK TÜRK MİLLETİNİN VE KAHRAMAN TÜRK SİLAHLI KUVVETLERİNİN BU ANLAMLI GÜNLERİNİ KUTLARIM... -
-
-
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.
Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.
MEHMET AKİF ERSOYHayat;
.....Yokluğu var edecek kadar erdemli.
Yanlızlık;
......Dünyaya haykıracak kadar yoksun.
Sen;
......Beni yokluğunla sınayacak kadar acımasız.
ve ben;
.....Kendimle kavgalı.......
-
-
-
-
Çanakkale kahramanlarını ve kendilerini Türk Milleti’nin varlığına adayan tüm şehitlerimizi minnet, şükran ve dualarla yad ediyoruz.Ruhları şad, mekanları cennet olsunHerkes Gülüşümü Görüyor
Kimse savaşımı görmüyor.
Herkes sesimi duyuyor
Düşündügümü kimse bilmiyor.
Herkes yazdiklarimi okuyor
Gözyaşlarimi kimse görmüyor.
Herkes beni tanidigini saniyor
Ama kimse benim kim oldugumu bilmiyor. -
Çanakkale'm
Seni anlatmaya yetmiyor dilim
Bayrağım burcunda al Çanakkale'm
Değilsin sadece şirin bir ilim
Diyetin ödenmiş bil Çanakkale'm
Daha onbeşinde küçücük yaşı
Tekbirle çınlatmış dağ ile taşı
İman dolu göğsü gururlu başı
Mehmedimin kanı sel Çanakkale'm
Kimi harbiyeli kimi liseli
Delikanlı olmuş deli mi deli
Sarmamış kolları taze güzeli
Ayşe'ler Fatma'lar dul Çanakkale'm
Vatanım,toprağım deyip uğruna
Sarılıp imanla al bayrağına
Kınalı kuzular girmiş bağrına
Koynunda şehitler gül Çanakkale'm
Analar kınayla cepheye salmış
Nice koç yiğidim burada kalmış
Sakın şehidime demeyin ölmüş
Lâl olsun söyleyen dil Çanakkale'm
Batacak sanmışlar Türk'ün güneşi
Mehmedin bağrında iman ateşi
Destanlar yazdırdı yoktur bir eşi
Dillerde türküsün gül Çanakkale'm
Durupta bir yudum suyunu içtim
Basmadım toprağa dikeni seçtim
Dualar okuyup edeple geçtim
Ölürüm uğruna bil Çanakkale'm
(Alıntıdır) Yazan-Leyla Gül Varoğlu
TÜM ŞEHİTLERİMİZİN RUHLARI ŞAD OLSUN
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENEBizim sözümüz DOSTA tatlı, DÜŞMANA kurşundur
NAMERTE hançer, canımız DOSTA feda, DÜŞMANA beladır.
SEVDAMIZSA YÜCEDİR NE ALINIR NEDE SATILIR
-
Paylaş
