Yorumsuz

      BU fotoğraf 1994'de Sudan daki kıtlık sırasında çekildi. fotoğrafı Kevin CARTER çekti.BU fotoğraf CARTER'e Politzer ödülünü kazandırdı.

      Çocuk emekleyerek 1 km ileride Birleşmiş Milletlere ait yemek kampına gitmeye çalışıyor.Arkasındaki Akbaba, çocuğun ÖLMESİNİ bekliyor........

      Fotoğrafı çeken Kevin CARTER, fotoğrafı çektikten sonra oradan ayrılıyor, Carter ve hiç kimse çocuğa ne olduğunu bilmiyor......

      Fotoğrafçı Kevin CARTER bu fotoğrafı çektikten 3 ay sonra depresyona giriyor ve intihar ediyor......

      (VE HAYAT HÂLA DEVAM EDİYOR)
      Resimler
      • akbabavecocuk5ul.jpg

        39.91 kB, 0×0, 494 defa görüntülendi
      kameramanların vazife aşkı!.

      Bazen nefret ediyorum kameramanlardan. Ölmek üzere olan yada yaralanan birisine yardım edeceklerine nasıl daha iyi çekerimin derdine düşüyorlar. belkide seviniyorlar böyle bir durumla karşılaştıklarında.

      Hatta, ah keşke bu tür olaylar her zaman olsada malzeme bulsak diye yalvarıyorlardır. Hiçmi acıma duygusu yok bunlarda, bunar ne biçim insan. Defalarca şahit oldum herkeste olmuştur bu kameramanların acımasızlığına.

      Diyeceksinizki işi o, vazifesini yapıyor. Hiç bir iş insan hayatından daha önemli olamaz olmamalı. Acaba yerde yatan annesi babası yada sevdiği bir kişi de olsa aynı şekilde yardım etmek yerine çekmeye devam mı edecek.

      Vicdan sahibi olup, kamerasını yere bırakıp zorda kalan insanlara yardım edenlere saygım sonsuz.
      Onlar bu eleştirim dışındalar zaten.

      ZOR MESLEK....

      Yukardaki görüntü gerçekten içler acısı bir görüntü, yalnız kameramanlarada bu görüntü üzerinden haksızlık ta yapmamak gerekir. Hadi o çocuğu bi şekilde bulunduğu açlık ve sefaletten kurtardı o kameraman ( Yapmamış olduğunu kabul ediyoruz, belkide resimi çektikten sonra yardım elini uzatmıştır kimbilir) ,o şekilde yüzbinlerce çocuk , yetişkin var hangi birine yetişsin kameraman.O zor şartlarda fotoğrafını çekerek dünya güçlerine ayıplarını göstererek vazifesini yerine getirmiş oluyor zaten.Ülkelerin bir yılda savunma sanayilerine harcadıkları paraların yarısını dünyada açlık tahlikesindeki insanlara yardımda bulunmaları dururmunda bu görüntülerin olmaması kolaylıkla sağlanabilir.birde savaş alanlarında canları pahasına görev yapan kameramanları, başları kesilen fotoğrafçıları,afet yerlerinde görev yapan insanları vs.. unutmamamız gerekir..
      Gerçekten de yorumsuz kaldım önce insan vicdanımı gelmeli yoksa mesleğe olan saygımı

      Ben derimki ne olur olsun insan vicdanı olmalı şimdi bu kameraman vasifesini yaptı olayı görüntüledi ne değişti kim gördü kim duydu kim harekete geçti bence hiç bir kimse sadece hafızalarda resim karesi olarak kaldı hepsi bu

      Bu kareyi görüntülemek için insanın kalbinin taştan olması lazım
      İnsanları yargılarsan, onları sevmeye zamanın kalmaz.
      RAHİBE TERESA.