Yeni bir sayfa bu,sana eklenmeyen
İçimde sözcükler yumağı,
Dağılmayan boşluğun.

Bir akşam vaktiydi
Ayrılığa ertelenmiş zamanın içinde
Zihnimin dermanı ölüm güncelerinde
Sevdam tesadüflere inat,
Zamanın en saçma yerinde.

Yeni bir sayfa bu,başlığı atılmayan
Gecelerimde anlatım bozukluğu,
Kalemim ağlamaklı...

Bir rüyadaydım
Uyandım
Etrafım yine karanlık
Görmüyorum
Umut ışığını ellerinde
Sevgim burkuldu
Gözyaşımı yüklediğim yağmur
Pencerenden süzülürken
O an gözyaşım kayboldu
Gözlerini benden kaçırırken
Ne ben varım şimdi hayaller âleminde
Ne de sen erişilmez düşlerimde
Bir şeyler kopup gitti benliğimden
Sevgiye inancım kalmadı senin yüzünden
Yeşermeye hazır umutlarım
Solmaya başladı yeniden
Eskiden belki dosttuk
Birbirimiz tanımaz olduk
Şimdi iki yabancı
Aynı duvarda sırt sırta durduk
Bir rüyadaydım
Uyandım
Etrafım hep karanlık
Başucumda çaresizlik nöbette
Kurtulamıyorum
Bir türlü bu sürgünden
Bitse şu paylaşılmaz yalnızlık
Umutlarım tükenmeden
Bir rüyadaydım
Uyandım
Oysa uyanıkmışım
Hiç uyumamışım
Aradığım ruhuma eş
Senmişsin sanmışım
Anladım ki ben
Çok yanılmışım.......

Bu gece yarısı bir abdest aldım,
Allah için düşüncelere daldım,
Saymadım,bilemem kaç rekat kıldım,
İçimi hoş etti gece namazı.

Hepten bürümüştü para kalbimi,
Dünya aşklarıyla yara kalbimi,
Kara düşüncemi,kara kalbimi,
Birazcık loş etti gece namazı.

Secde,en büyük şereftir kuluna,
Yaramı saran yar,orda buluna,
İşe yararsa göz,orda sulana,
Gözümü yaş etti gece namazı.

Sen nimet verdikçe ben hep kudurdum,
Döndüm geldim ya Rab,katında durdum,
Tuttum da nefsimi yerlere vurdum,
Şeytanı yuş etti gece namazı.

Nelere,kimlere ben başkan dedim,
Başkana uyunca her haltı yedim.
Geldim Yaradanım,sana yöneldim,
Resulü baş etti gece namazı.

Filistin,Somali,Irak'ı andım,
Boşa ömür geçti,ben ona yandım.
Derdim var,dediğim,günden utandım,
Dünyayı boş etti gece namazı

Eser içerime bir rüzgâr gibi,
Doldurur ruhumu serin geceler.
Gündüzün elinden çekerek beni,
Uyutur göğsünde derin geceler.

Gece ki döşeği tatlı uykunun,
Akan gözyaşının, derin duygunun,
Kanayan, sızlayan, taşan ruhumun,
Üstüne perdeyi gerin geceler.

Sararken ruhumu derin düşünce,
İçimde bir rüzgâr esiverince,
Gitgide yollar da ikileşince,
Bana düşünceyi verin geceler.

Yazarını bilmiyorum ama bu şiiri severim sizlerle paylaşmak istedim......

Beynimin alt üst olmuş harmanlarında, yoğruluyordum hala
Bana bir sevmek gerek diyordum da, başka bir şey demesini bilmiyordum...
Oysa yorgundu beden, yenikti yürek
Harman zamanıysa çoktan geçmişti...
Sen miydin o kapılarda beklediğim, yoksa gelen yalnızlığımın ayak sesleri miydi?
Gelseydin sever miydin beni, hiç kimsenin sevemediği kadar,
Yoksa sen de mi keskin bıçaklarla, kör kurşunlarla geliyordun bana,
Öyleyse yoktu bir daha sevmek, tövbe olsundu da, ben nasıl sevgisiz yaşayabilirdim ki!
Harmandım bu akşam harmandım, yoktu dizimde dermanım ağlatmayındı beni, söyletmeyindi beni..
Bir sevmek vardı kör kuytularda, bir özlemek vardı gecezifirlerinde, bir tutku vardı nefessiz bırakan beni!
Ben ağlamıştım az önce sana ne gerek vardı gökyüzü,
Canımın sızısı bulaşmış olabilir miydi sana da, ruhumdan kayıpda...
Baharda ağlamak olur mu be gülüm, balım, can sızım..
Bahara çiçek, güneş, ışık, toprak kokusu yaraşırdı da,
Aklımın bilip, gönlümün anlamadığı sağanak sağanak yağmak yakışmıyordu be gök gözlüm...
Gözüm müydü ağlayan yoksa gökyüzü müydü çıldıran anlayamıyordum!!!
Ben ağlıyordum, yağmur yağıyordu; yağmur ağlıyordu, ben yağıyordum...
Fikrimin ince tepelerindeki bahar çiçeklerinin dallarını kırıyordu yağmurun gözyaşları,
İçimdeki denizin dalgalarını köpürten yağmur, yüreğimi canımı acıtıyordu!
Sonra bir güneş açıyordu, hah tamam işte bahar diyordum!...
Ama yine yanılıyordum, bir bulut arkasından bir bulut daha....
Ben yağıyordum, kan yağıyordu, yüreğim kanıyordu, gözerim bulut oluyordu yağıyordu Allah yağıyordu!
Toprağıma ince ince yağmur sızıları işliyordu, işlemekte n kelimeydi, toprağımdaki çimenlerin içleri acıyordu, biliyordum.
İşte…
Mevsim bahardı, hava yağmurdu, güneş bozuktu, çiçekler ayanamayıp yağmura dökülüyordu, toprağın canı sızıyordu...
Kuşlar mı? Kaçıp sığınacakları saçak altı arıyorlardı.
Sanaydı bahar, tüm şarkılarım sanaydı, kafiyelerim bozuluyordu, cümle sonlarındaki...
Yağmur dindi, ama gözlerinden akan yaşların tuzu kaldı yanaklarında, toprağın..
Kaç bahar geçmişti de, hiç bu kadar canı acımamıştı bahçedeki küçük kayısının,
Ben ne diyordum, ne dedim, bilmiyordum!
Kurduğum cümlelerin sorumluluğu kuşlarındı, baharındı, çok biraz benimdi!
Kısacası bugün Ankara' da bahar vardı, ama baharda
yağmur, yağmurda özlem ve keder vardı.
Diyeceklerim bundan ibaretti, çünkü yine yağmur başladı…

Ben geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden birşey bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler

Bir yağmur bilirim bir de kaldırım
Biri damla damla alnıma düşer
Diğerinde durup göğe bakarım
Ne şehir ne deniz kokan gemiler
Bir yağmur bilirim bir de kaldırım

Nedense aldanmış bir gece annem
Bir kadın gömleği giydirmiş bana
İşte vuramadı gökler bana gem
Dinmedi içimde kopan fırtına
Nedense aldanmış ilk gece annem

Biri çıkmış gibi boş bir mezardan
Ortalıkta ölüm sessizliği var
Bana ne geldiyse geldi yukardan
Bana ne yaptıysa yaptı bulutlar
Biri çıkmış gibi boş bir mezardan

İyi ki bilmiyor kalabalıklar
Yağmura bakmayı cam arkasından
İnsandan insana şükür ki fark var
Birine cennetse birine zindan
İyi ki bilmiyor kalabalıklar

Yağmur duasına çıksaydık dostlar
Bulutlar yarılır gökler açardı
Şimdi ne ihtimal ne de imkan var
Göğe hükmetmekten kolay ne vardı
Yağmur duasına çıksaydık dostlar

Ben geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden birşey bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler

Yalan peki ne yalan
Sevmek mi, yaşamak mı?
Hep isyanlarda
Sığındığımız yalan
Sevdim yalan mıydı?
Bittiği zaman mı yalan
Nedir yalan olan şeyler
Biten şeyler mi yalan
Yalan kandırmaktır
Öldüğün zaman,
Yaşamak değildir yalan
Sevdiğim zaman sevmişimdir
Bittiği zaman değildir yalan
Yalan kandırmaktır
Ne sevdiğim yalan
Ne yaşadığım yalan.

bir hayat çaldım yarınlardan
kalbime öyle mühürledim ki yaşanmışlıkları
zamana karşı koymak bir yana
önünde köle gibi giz çöktü duygularım

yağmurlarımı yaza erteledim
hazanlarımı yirmi dört saat yeşerttim umutlarla
hüzünlerim sevinçlere gebe
gözyaşlarım mutluluğa

gönül bir gelincik tarlasına döndü
kırmızılara büründü bembeyaz düşler
sevdalar toz pembe değil artık
gerçeklerle bütünleşti hayaller........
...................................................
..................................
...................
........

PAYLAŞIMINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER YÜREĞİNİZE SAĞLIK.......
.................................
..............................

Gölgen gibidir yalnızlık
Gecenin ıssızlığı, karanlığı gibi boş ve soğuk.
Sarılırsın ararsın tutamazsın
yoktur çaresi.
Adı Yalnızlık
Yazılmıştır bir kere
Yiğit olsan da büker bileği,
Cesur olsan da sızlatır yüreği.
İçindedir sevgi, insanın tek dileği
Ateşten gömlek misali
SEVGİ... SEVGİ... SEVGİ

Bir mucizenin şahidi olacaktım
İnanmadıklarıma inanmamdı söz konusu
Sen öğretecektin bana gözlerimle gülmeyi
Bir şeyler olmalı sürekli yanlış yaptığım
İçimde benim olmayacağının haklı korkusu
Beceremedim bir türlü sevilmeyi ya da sevmeyi

Yalnız seni yazdım sayfalar dolusu
Sen okumayınca,ben de o defteri kapadım
Hala aklımdan çıkmıyorsun doğrusu
Sen sevmeyince beni,ben de sevmedim kimseyi
Taş kalplinin biri diye kaldı şimdi buralarda adım

Gözlerim reddediyor senden başkasını görmeyi
En güzel bakışını hafızama kazıdım
Sevmeyi bilmeyenlerdir cehennemin ilk yolcusu
Unutsun alev alev yanan gönlüm bir daha sönmeyi

Hep ben miydim hatalı,sende hiç suç aramadım
Hayatımı alt üst etmen miydi kurduğun son pusu
Sen dahil terk edeceğim bundan böyle her şeyi

Dün akşam seni unuturken suçüstü yakalandım
Ellerim havada,gözlerimde birkaç damla su

Deli gibi seviyordum seni artık akıllandım

Hasretten üstüme bir duvar ördüm
Ne kadar uğraşsam yıkamam artık
Günlere aylara yıllara böldüm
Nice hesap etsem çıkamam artık

Hayalim düşümde gördüğüm sensin
Aşkını kalbimde ördüğüm sensin
Hasretin bir kuyu kördüğüm sensin
Ne kadar uğraşsam çözemem artık

Gündüzler karanlık geceler sessiz
Bakarım yollara gözlerim fersiz
Ben kırık bir sandal, sen derya deniz
Kırıldı kollarım yüzemem artık ..............

............................................................
......................................
................................

Çok çok uzaklarda yuvamla yurdum
Özüme kaynar su dökülmüş gibi!..
Hasret kavurması oldu vücudum
Ciğerimden canım sökülmüş gibi!..

Yüreğim yakınken, kendim ırağım
Kavuşma bekleyen müzmin kurağım
Her yerim hârabe, viran yüreğim
Kalkamam ayağa yıkılmış gibi!..

Buz tutan çözülen özlem canımda
Ölsem, dirilsem yok, kimsem yanımda
Kaynıyor ayrılık gamı kanımda
Sevgi hislerimden çekilmiş gibi.

Bitmeyen hasrete canım ezilen
Yoktur çektiğim adını bilen
Nerede belirsiz; bekleyen, gelen
Bakarım yollara çakılmış gibi......
........................................
.......................

Sen yüzyıllardır içimde miydin yoksa?
Limanlarımı seyir mi eğledin?
O sahipsiz sandığın dalgaların hepsi benim.
Benim ölümseyen aşklarıma bu gülleri sen mi diktin?
Beni lütfen kendi masalımı arıyor oluşumdan ötürü suçlama!
Bu masala girmeyi kendin istedin

Hayata bir imza attım!
Mevsim sonbahar ve kasım ruhumuzda.
Ağlıyoruz gülerken ve farketmiyoruz.
Aslında öğüt verirken dünyaya,
Kendi yanılgımıza tav oluyoruz.
Sen de düşün ve lütfen içindeki çocuğu utandırma.
Aslında temiz olan ne varsa tanıdık sana.
Ruhunda bir yerlerde gizliydi ya onsuz tutunamadın.
Ve kaçtıkça yüreğinden,
Daha çok kendine bulandın.
Aynaya baktığında tanıdın, saklandığın hüzünü
Sana şapka çıkartıp, eğildi önünde saygıyla
Gördün, varlığına ağırlığınca eklenmiş
Ölümsüz yüzlü, sana benzer bir erkekti hüzün.
Sen, danseden bir yaprak oldun onun sokaklarında.
Rüzgara yenilmeye hazır, soğukta kurumaya mahkum.
Böyle hissettin kendini uzun müddet.
Yaza aşık mahçup gezdin.
Belki de sen hüzne göre fazla korkak,
Hüzne göre meteliksizdin.

Bu yüzden sözlerini şiir yapamadın
Şarkılarını hiç çalamadın
Ellerin üşüdü, çok ciddiye aldın
Yakana yapışmış hayallerin vardı ama
Gözün hep saatinin akrebine takılıydı.
Hep vakit dardı, sence hep bir sonra vardı.
Anlamadın varolan tek şey her zaman "an"dı. .....................

...............................................................
.............................................
.........................

yalnızlık uzaklardan doğduğun yere gelmek gibi
yalnızlık sevgi gibi ..
sıcak ekmek gibi ..
bazen çekilmez olsa da
gizlere kulaç atmak gibi ..
insanlardan kaçış
insanlığa yaklaşmak
kuytulara saklanmak
yaşamaya akmak
gölgelere kaçmak
ışığa bakmak
yalnızlık serin geceler gibi..
bir aşk öyküsünü heceler gibi ..
engin denizler
serin yüceler gibi ..
yalnızlık bazen yaşamın ta kendisi..........

..................................
.....................
...............

....HAYAT....


Hayat, kimi zaman aşılması zor, sarp bir kayalık,
Kimi zamansa insanları yutmaya hazır derin bir bataklık,

Mutluluklar gecenin rengini çalmış, karanlık
Çoğul düşünmek çıkarılmış kalplerden,
yok olup gitmiş insanlık,

Savaşmak çözüm olarak gösterilmiş bütün anlaşmazlıklara,
Sevgi, yenik düşmüş paranın vaat ettiği sahte mutluluklara,

Her seferinde kandırıldığımızı bilsekte, yine de umut diye sarılmışız yalanlara
Doğruları hapsetmişiz bitmek tükenmek bilmeyen sonsuz yalnızlıklara...

.........................................................
...................................
....................