Çok dostum vardı,
her biri ayrı alem,
gurbet herkesi ayırdı,
benle kalan bir kalem.

Sanki kopmuşta bir fırtına,
herkesi bir yerlere savurmuş,
vurduğu ateşle milletin sırtına,
herkesi hasret ateşiyle kavurmuş


........................................................................................
.......................................................................................
......................................................................................
..............................................................................
......................................................................

Doğar insanlar çocuk olur bir zaman
Düşünemez hep öyle kalır sanar dünyayı
Ninni söylüyerek sallayıp uyutur anan
Çabuk büyüsün diye dödürmek ister dünyayı

Sonra büyürsün sarar gönlünü tatlı bir his
Fışkırır sinenden bir aşkki tertemiz
O zaman bitmesin dersin aşkımız neşemiz
Ve durdurmak istersin dönen şu dünyayı

Dünya dururmu durmaz döndükçe döner
Nice ocaklar varki daha yanmadan söner
Bir şeytanki fırsatını bulup içine girer
Ve bir anda zindan eder güzelim dünyayı

Çok az insanlar mutludur belki yuvasında
Kimiside içine kapanık yalnızdır odasında
Neye yararki olsanda bir cennet odasında
Azrail canını aldığı zaman hepsi yalan