Bugünkü coğrafyamızda Çamlıhemşin ve Hemşin olarak yer alan ilçeler 1946'dan önce Hemşin olarak anılırdı. Ardeşen, Fındıklı, Çayeli, Pazar ve İkizdere'nin yüksek köylerinden bazıları da Hemşin'e bağlı yerleşim yeriydiler.
Veysel ATACAN Rizeliler Kültür ve Dayanışma Derneği Kurucu Başkanı

Hemşin ve Çayeli’ler Geleneksel Hemşin Bal Kültür Turizm ve Şenliklerinde her yıl 14-15 Ağustos Hemşinde olduğu gibi şehirlerde birlik beraberliğini sürdürürler. Genelde İstanbul/Üsküdar’daki Çayeli derneğinde iç içe olurlar.
Bölgemizin birlik beraberliğini en iyi bir şekilde temsil ederler.
Bu konuda daha geniş yazılarımızın olması dileğimdir.

Hemşin Ekibi Üsküdar Çayeliderneğinde

Alinti "FIKRET YELKENCI"
Herkesin bildiği şeyleri bende yazarak vaktinizi almak istemiyorum ama aşagıdaki hikayenin içimizde yaşadıgımız sorunları yansıttıgını ve belki de çözüm ışıgını aydınlattıgını düşündüğüm için sizinle paylaşmak istedim.
Naci Kobal Beyin sloganının ne kadar değerli olduğunu belirtmek için kullandım.,
İzinsiz kullandığım için Kendisinden özür dilerim.

Eski zamanlarda bir kış ve gece soğukları başlamış. Bu gece soğuğundan bütün hayvanlar etkilenmişler, büyük kayıplar vermişler ama en çok kayıp verenler kirpilermiş; bildiğiniz gibi onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok bunların yerine kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri var. bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi toplanmış çözüm aramaya başlamışlar, tartışa tartışa en sonunda büyüklerinden birinin gece olunca tüm kirpilerin bir araya toplanmasına, birbirlerine yakın durarak geceyi geçirmeye karar verilmiş. böylece kirpiler birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak, aralarındaki hava sirkülasyonunu da önleyerek donmaktan kurtulacaklarmış.

ve ilk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını farketmişler ama başka bir sorun varmış, o da üşüyen kirpilerin birbirlerine fazla yaklaşmalarından dolayı birbirlerine dikenlerini batırmalarıyla yaralanmalar gerçekleşmiş, daha sonraki gece uzaklığı fazla turmuşlar yaralanma korkusundan. bu yüzden de bazı donma olaylarının önüne geçememişler ancak her gece buna devam ederek deneye yanıla, deneye yanıla birbirleinin vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayı öğrenmişler.

NE DERSİNİZ BİZDE İÇİMİZDE BU DENGEYİ YAKALAYABİLİR MİYİZ???

Özellikle birlik ve beraberlik içerisinde olmamız ne denli önemli olduğunu anlamamız için cayelidernegi.com yazıyı buraya aktardım.

Alinti "İlknur ÇOLAK"
Yaşamak, çoğu zaman ben değil biz için... Biz için çalışmak, biz için savaşmak... Hayatında "biz" olan hep toplum tarafından sevilir... Ben diyeni seven kendi vardır, bu da yeter ona çoğu zaman. Kendimizi dev aynasında gördüğümüz zamanlar olur ve "tek başıma herşeyi başarabilirim, kimseye ihtiyacım yok" der, kendimizi kandırırız... Benle uğraşırken unuturuz yardıma, ilgiye, sevgiye muhtaç olanları, hatırlatacak onca şeye rağmen... Toplum olarak var olabilmrk için biz diyebilmek... Çok mu zor?

Ben, biz derken bir de bir başınnalık var... Alıştın mı bir başınalığa yaşam biçimin olur... Hele bir de yaşlanmaya görsün ararsın birilerini yanıbaşında... Ne güzel anlatmış Can yücel şiirinde bir başınalığı..

Yalnızlığa dayanırım da, birbaşınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla...
Korkmam,geçinip gideriz biz mutlulukla,
Ama;
'Günün aydın,akşamın iyi olsun' diyen biri olmalı.
bir telefon sesi çalmalı arasıra da olsa kulağımda.
Yoksa,
Zor değil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına
yudumlamak doyasıya.
Ama;
'Çaya kaç şeker alırsın?'
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra...

"Biz" diyebilenlerin içinden bir de "siz" diyenler çıkar... İşte o zaman sevemem bizi... Bizler, sizler varken... Biz olmalıyız biz.... Kocaman bir "BİZ"...

BİZ;
Yarınlara umutla bakmanın yolu var oda karşımızdaki kişilere saygımızı sunduğumuz zaman o umutların birer birer dönüşünü pırıl pırıl gözlerimizle görürüz. Kim ister randevu yerinde yalnız tek başına kalmayı,Kim ister yalnız başına bir Adada yaşamayı...
Biz olmak var ya karanlıklardan aydınlığa çıkmak gibi işte o umut yolu yaşatır bizleri. Tüm olumsuzluklar içinde olduğumuz bir günde bir dost eli uzansın gönülden yaşamın şekline o Gökkuşağının altından geçmesekte bir çatı altında toplanıp el ele BİZ olalım yeter.