Hangi usta yapacak taşı oyup dibeği
Pasta dövecek kızlar pişirecek keşkeği
Gelinler mi unuttu şekerleme yapmağı
Unutmasak diyorum o güzel adetleri....


Ali amca ölçerdi,Avnı dayı keserdi
Ağaca şekilleri nakış gibi işlerdi
Nayla değilde sanki bize saray kurardı
Unutmasak diyorum o güzel eserleri....

Pilekide yaprakla pişen ekmekler nerde
Kumar yapraklarında kalmışlar eskilerde
Unutmuşum adını keçğunun geçenlerde
Haşili es geçemem,unutmasak geçmişi...

Oçinağude armut paramparça tokmakla
Pişsin pekmez tavada sen kabağı parmakla
Daha çok şey var,tükenir mi saymakla
Hatırlasak arada eski güzel günleri...

Hani bir çaçel vardı toplardık çonçileri
Gudele deşururduk kokulu üzümleri
Mözi düşmüş küfleniş anamun mincileri
Unutmasak geçmişi o güzel adetleri....

Gudu gudu asması beyaz çiçek açardı
Yaylanın yollarında kaskanalar biterdi
Kırmızı havlilikler karda bile parlardı
Ah memleket ah vatan bize hasret yumağı....

Gurbet elde yorgunuz bizden medet arama
Bir hasret sancısında dokunmayın yarama
Haydı çocuğum,kızım,götür beni sılama
Burada yaşadığım hep ziyandır ömrümden
Unutmasan diyorum o doğduğum yerleri...

kaybana

Ben,hasret diyorum,
Yağan yağmurlarla
Islanmış yollarımıza,
eskimiş hayallerimize
Ben hasret diyorum,
Sen memleket de şuna...

Ben,hırsından kuduran deniz,
Kavgalı martılar diyorum,
Yorgun kıyılarda
Beyaz köpüklere kader diyerek,
Rüzgarları kokluyorum gurbette.
Sen memleket de şuna...

Ben,çay tarlasında,
Gençliğini tüketen gelin diyorum.
Sofrasında demli çay
Tarlamda fındık,
Ve buram buram hasret kokan bir sıla
Sen memleket de şuna...

KAYBANA

Hüznün adı sen olunca
Güneş,
Doğarken nazlı
Batarken yaslıdır.
Bütün ufuklar kıpkızıl oluyor
Kıyamet her akşam bana kopuyor.


Hüznün adı sen olunca
Gökkuşağı
Paramparça.
Kuşlar yaşamıyor
Açmıyor çiçekler
Her gece içimde bir çocuk ölüyor
Ölürken çocuk içimde gülüyor...


Hüznün adı sen olunca
Can tuzakta
Hasretin yanıyor
Her gece ufukta
Sularla.
Bir sensizlik türküsü söylüyor kuşlar
Gün gece dedi mi çıldırıyor hatıralar

Hüznün adı sen olunca
Ay tutuluyor
Güneş uğramıyor dünyama
Yüreğim
Yalnızlığının ellerinde
Dünyanın
En geniş yerine darağacı kuruluyor
Ruhum gözlerinde her gece asılıyor..

KAYBANA

Güneşin çıldırdığı andır
Gökkuşağı.
Yedi rengiyle tutuklar suları
Bizim masalımız orada başlar....


Bir yenilgi sonrasıdır kıyamet
Sislerle
Biri vurunca bulutları
Bizim öykümüz orada başlar....


Işık bir cehennemde alev alınca
Düşün toprağı
Ve bir bir say kayıp giden yıldızları
Bizim öykümüz orada son bulur....

KAYBANA

Gönül ferman dinlemez derler
Ne zaman özgür oldu bu gönül?
Her zaman haram
Her daim günah demedi mi?
Bir yasak
Bir günah değilmiydi
Yüreğine düşenler gönülün.?


Ferman dinlemezmiş!
Geçin bir kalem
Hangi gönül o?
Bir yasak
Bir günah
Bir haram diye
Kaç yürek öldürdü gönül?


Kafeste kuştu gönül dediğin
titrek,ürkek bir kuş gibi
Tüneğinde öldü gitti
Biraz hayal kurduk
Güzel şeyler düşündük
Hepsi o kadar
Yıllar yılı en korkak
En zavalllı bir gönül yaşadı
Yüreklerimizde.
Beş para etmezdi gönül....

KAYBANA

Bugün de görünmedi yolcularım ufukta

Bir ateşten gömleği idamlık etti hasret

Umudum yıldız gibi sallanıyor boşlukta

Yaktı kül etti beni,seni tüketti hasret....



Beklemek sabır işi,masallar öyle diyor

Sensizlik çıldırınca canım fena yanıyor

Kimseler anlamıyor,bana da inanmıyor

İsyanım var hayata,canıma yetti hasret....





Hep sana mı yazılmış kaderin en iyisi

Bana hüzünler düşmüş,böyle işin kötüsü

Yere batsın bu özlem,olmaz olsun sevgisi

Sana mutluluk verdi beni kahretti hasret...

KAYBANA