Ben Böyle Olmamalıydım !

      Ben Böyle Olmamalıydım !

      Ben böyle olmamalıydım !
      İsmini duyunca boynum düşmeliydi omzumdan,
      İçime bir ateş düşmeliydi,
      Ayaklarımın feri kesilmeliydi,
      Kendimden geçmeliydim sonra,
      Adını sayıklamalıydım adını unuttuğumda,
      Ama bunu kimse duymamalıydı,
      Seni mahşere kadar saklamalıydım...

      Ben böyle olmamalıydım !
      Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur,
      Bahar şarkılarını söylerken karanlığa,
      Çalan her kapıya sensin diye koşmalıydım...

      Gece yıldızlarını serpince göğe,
      Seni görmek için uyumalıydım.

      Ayak seslerin gelmeliydi uzakdan,
      Ben sana yormalıydım.

      Şarkılar kimse söylenirse söylensin,
      Sana diye dinlemeliydim.

      Türküler dolmalıydı odama.

      Ben bir selvi boylu yardan ayrıldım diyince,
      Selvi boylu yar sen olmalıydın.

      Kömür güzlüm ateşine düşeli,
      Senin için söylenmiş söz olmalıydı.

      Ama bunu kimse bilmemeliydi.

      Seni mahşere kadar saklamalıydım.

      Böyle olmamalıydım !
      Kelimeler taifi taşıyınca kulaklarıma,
      Daha yüzüme çarpmadan taif rüzgarı,
      Taşların izi çıkmalıydı yüzümde.
      Uhud anılırken dişlerime sızı düşmeliydi.
      Haremde bir ikindi vakti,
      Kem gözler sana çevrilince,
      Ve vefasız eller uzanınca yakana,
      İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.

      Sen ötelere hazılranırken, öteler senin için süslenirken,
      Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,
      Perdenin son kez kapanması gibi, kapanmalıydı gözlerim.

      Sonra içime doğru gerilip,
      Seni bize lütfedenin ismini haykırıp,
      Allah (c.c.) diyip düşmeliydim yere.

      Ama bunu kimse bilmemeliydi.
      Seni mahşere kadar saklamalıydım.

      Ve mahşer günü uzaktan seni seyretsem,
      Sana yakın olmak için can atsam.
      Beni engelleseler, sen kim yakınlık kim deseler,
      Ben ağlamakdan konuşamasam.
      Gözlerini çevirsen bana.
      Benim cennetim bana bakan gözlerindir.
      Ve tabessüm etsen, ama bunu kimse görmese.

      Seni ebede kadar saklasam !


      En sevgiliye
      [IMG]http://img14.imageshack.us/img14/8710/aytemizsd7.jpg[/IMG]
      Şiir gerçekten güzel Adem Kardeşim. Size mi ait yoksa alıntı mı bilmiyorum ama oradaki bir cümle kafama takıldı. Şair burada bir benzetme mi yapmış yoksa kelimeyi yanlış mı kulanmış anlamadım. O cümle "Ayaklarımın feri kesilmeliydi" kelimesi.
      Bildiğim kadarı ile Fer gözdeki canlılık, gözdeki ışık anlamındadır. Bu cümle ya "Ayaklarımın dermanı kesilmeliydi" şeklinde ya da "Gözlerimin feri kesilmeliydi" şeklinde olmalıydı.

      Her kim yazdıysa yine de teşekkürler. Devamını bekliyorum...

      Şakir Aksu
      Hala tanımamışlar / Hemşin'deki BİZ'leri / Hemşin temizleleyecek / İçindeki TİZ'leri...
      Şiiri Dursun Ali ERZİNCANLI söylüyor. Ama şiir ona ait değil galiba, bir başkasına ait diye biliyorum. Yalnışda olabilir...
      Orda ''Ayaklarımın feri kesilmeliydi'' diyor. ''Fer'' osmanlıca bi kelime ise eğer farklı bi anlamda da kullanılıyor olabilir... ''En sevgiliye'' eserlerinin hepsini dinlemenizi tavsiye ederim. Muhteşemler.. Beğendiğiniz için sağolun..
      [IMG]http://img14.imageshack.us/img14/8710/aytemizsd7.jpg[/IMG]

      GÜLLERİNDE AĞLADIĞI VAKİTLER VARDIR...



      Ağlamaktan gözleriniz mi görmeyecek? Varsın görmesin!!!



      Gülmekten kalplerimiz kararacağına, bırakalım gözlerimiz kör olsun
      ağlamaktan.




      Ağlayıp da rahmet pınarlarına dönsün göz pınarlarımız. Kim bilir belki de Allah o gözlerden cennet ehline ab-ı kevser içirir.




      Ve der ki; “benim için ağlayan gözler cennetin rahmet çeşmeleridir. Ben o gözlerden cennet ehline vuslat şarabı içiririm”




      Evet, ağlamak çağrıdır sevgiliye, sessizce rahmetle… Ağlamak kesip yüreğini kanını feda etmektir sevgili uğruna. Ağlamak, anlamaktır sevgilinin sırrını.




      Gözyaşı cennettir. Dil ile susmak ama göz ile konuşmaktır ağlamak.


      Gözlerin dilidir gözyaşı. Ve Allah(c.c) çok iyi bilir gözyaşının dilini.




      Bu yüzden misafir olur ağlayan kalbe.


      İşte bundandır ağlayıp rahatlamamız.




      Gözyaşı rahmete çağrıdır. Allah’ın rahmet çağrısına rahmetle cevap vermektir ağlamak.


      Gözyaşı, rahmet geldin diye, yıkamaktır yolları nefsaniyetten.


      Cennetten esintidir gözyaşı.



      Ve ne mutlu bizlere ki, ağlayan bir resulün ümmetiyiz. Yaşarmayan gözden Allah’a sığınırım diyen Muhammedin ümmetiyiz.



      Bindörtyüz yıllık hasretin varisiyiz bizler.


      Alıntı


      ...
      [IMG]http://img14.imageshack.us/img14/8710/aytemizsd7.jpg[/IMG]

      Ayrılık Olmasa !

      Ayrılık Olmasa

      Yinede dalarım boş hayallere
      Umudum kalmadı vuslata aşka
      Kokunu sorarım esen yellere
      Ayrılık olmasa ölseydim keşke

      İçimden özlemi atamıyorum
      Lokmalar dizilir yutamıyorum
      Yataklar batıyor yatamıyorum
      Ayrılık olmasa ölseydim keşke

      Aklıma o şirin gülüşün gelir
      Gönlümü gönlüme verişin gelir
      Sevenin halini sevenler bilir
      Ayrılık olmasa ölseydim keşke

      Sevdamız gönlümde sırça saraydı
      Özlemin içimde onmaz yaraydı
      İsterse cellatlar boynum vuraydı
      Ayrılık olmasa ölseydim keşke

      Latifim boynum hep bükük duruyor
      Ayrılık acısı kalbe vuruyor
      Umudum bitirip beni yoruyor
      Ayrılık olmasa ölseydim keşke

      Yok
      [IMG]http://img14.imageshack.us/img14/8710/aytemizsd7.jpg[/IMG]
      Hayat bir şekilde yol aldırır insanlara...
      Kimi ayrılıklarla ,kimi birlıkte kimiyse ap ayrı dünyalarda ..!!!

      Adı üstünde ayrılık :(
      Kimi yürekler dayanmaz bunca ayrılıklara ,
      Kimi yüreklerse ad eder kendine ayrılığı ,bütünleşır ,sevda eder kendine,
      ama asla bıkmaz .Çünkü bilır ..Her ayrılığın sonunda güzel bir beraberlığın,
      mutlaka olacağını...!!!

      Tabi ki inanmışsa eğer...

      Sevgiler Adem kardeşim.. :)
      Mutlu ol ,hiç ayrılma sevdiklerinden İnşallah..